wankelen

werkw.

Uitspraak:	['wɑŋkələ(n)]
Afbreekpatroon:	wan·ke·len
Vervoegingen:	wankelde (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft gewankeld (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen

1) heen en weer bewegen en daardoor dreigen het evenwicht te verliezen

Voorbeeld:	`De kostbare vaas wankelde even, maar bleef gelukkig staan.`
Synoniem:	wiebelen

2) niet meer zeker of vast zijn

Voorbeeld:

`Mijn geloof in jou is aan het wankelen gebracht.`

Synoniemen

4 definities op Encyclo

onzeker lopen vb: de zieke wankelde door de kamer Synoniem: wiebelen
1) Aarzelen 2) Onenig zijn 3) Niet vast staan 4) Weifelen 5) Strompelen 6) Zijn evenwicht verliezen 7) Waggelen 8) Walen 9) Onvast staan 10) Keren 11) Wiebelen 12) Zwijmelen 13) Wiggelen 14) Tuitelen 15) Wipperen 16) Geen stand houden 17) Zwanken 18) Schokken 19) Vlotten 20) Onrustig bewegen 21) Ongestadig zi...
onvast gaan Jaar van herkomst: 1240 (Bern. )
onvast op de voeten of op de poten staan en dreigen te vallen, door evenwichtsverlies of onvoldoende kracht onvast op zijn steunpunt(en) en/of steunvlak staan door onvoldoende stevigheid of stabiliteit, en dreigen om te vallen zich met onzekere bewegingen verplaatsen, zich met onzekere passen voortbewegen en ...

Deze woorden beginnen met wankelen:

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

De verleden tijd van wankelen is 'wankelde'. Het voltooid deelwoord is 'heeft gewankeld'.

'heen en weer bewegen en daardoor dreigen het evenwicht te verliezen' en 'niet meer zeker of vast zijn'

wankelen spel je W A N K E L E N

Andere woorden voor wankelen zijn strompelen en wiebelen.

Op andere websites

Recentelijk gezocht