uitrukken

werkw.

Uitspraak:	['œytrʏkə(n)]
Afbreekpatroon:	uit·ruk·ken
Vervoegingen:	rukte uit (verl.tijd enkelv.) Toon alle vervoegingen

1) op een ruwe manier verwijderen

Voorbeeld:

`Er zijn mensen die haren uitrukken als ze tv kijken of lezen, of als ze zitten te studeren.`

2) snel ergens naar toe gaan waar dat nodig is

Vervoegingen:	is uitgerukt (volt.deelw.)
Voorbeeld:	`Na de brandmelding rukte de brandweer meteen uit.`

uitrijden   uitscheuren   uittrekken   inrukken (antoniem)   

• [Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Uitrukken``] Het verlaten van kampen of kwartieren tot het volvoeren der oefeningen, enz
• 1) Ontwortelen 2) Verwijderen 3) In actie komen 4) Wegnemen 5) Vernietigen 6) Uitrijden 7) Uittrekken 8) Uitscheuren

Toon uitgebreidere definities

Wat betekent uitrukken?

'op een ruwe manier verwijderen' en 'snel ergens naar toe gaan waar dat nodig is'

Hoe spel je uitrukken?

uitrukken spel je U I T R U K K E N

Wat is een ander woord voor uitrukken?

Andere woorden voor uitrukken zijn uitrijden, uitscheuren en uittrekken.

Wat is het tegenovergestelde van uitrukken?

Een antoniem van uitrukken is inrukken.

Zoek uitrukken op Woordenlijst.org
Zoek uitrukken op Google
Zoek uitrukken op Wikipedia