schranken

werkw.

Uitspraak:	['sxrɑnkə(n)]
Afbreekpatroon:	schran·ken
Vervoegingen:	schrankte (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft geschrankt (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen

zakken en daardoor niet meer recht zijn

Voorbeeld:

`voorkomen dat een raam gaat schranken`

9 definities op Encyclo

Uit `De lagere vaktalen: Timmermanstaal` 1914 bij een zaag beurtelings den eenen tand naar deze, den anderen tand naar gene zijde uitbuigen.
'Schranken' is een verschijnsel waarbij door scheefstand of doorhangen in een constructie (on)gewenste effecten optreden. Bij oude houten kastladen kwam het vaak voor dat ze klemden.
Def.: de vervorming van een rechthoekige naar een scheefhoekige vorm
1) Uit de haakse stand zakken 2) Verschranken
1> met behulp van de schrankhaak, de wissen rond de staken, naar beneden duwen, op dat de schutting niet naar boven zal komen drijven.[Links: Diverse termen inzake het vistuig .] Genoemd in: Dr. Th. H. van Doorn, Terminologie van Riviervissers in Nederland. 2> het laten verspringen van de stuiknaden van gange...

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

De verleden tijd van schranken is 'schrankte'. Het voltooid deelwoord is 'heeft geschrankt'.

'zakken en daardoor niet meer recht zijn'

schranken spel je S C H R A N K E N

Op andere websites

Recentelijk gezocht