repliceren

werkw.

Uitspraak:	[repli'serə(n)]
Afbreekpatroon:	re·pli·ce·ren
Vervoegingen:	repliceerde (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft gerepliceerd (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen

een antwoord op iets geven

Voorbeelden:

`repliceren op een vraag`,
`repliceren op de stellingen van de tegenpartij in een betoog`

Synoniemen

6 definities op Encyclo

iets zeggen of schrijven op een vraag vb: ja maar, repliceerde hij, daar kon ik niets aan doen Synoniem: antwoorden Tegenstellingen: verzoeken vragen
Let op: Spelling van 1858 antwoorden, hernemen, tegen inbrengen. Repliek, réplique, Fr., een tegenantwoord, tegenschrift; (regtsg.) het tweede klaagschrift
1) Daar tegen inbrengen 2) Antwoorden 3) Wederwoord geven 4) Bescheid doen 5) Weerleggen
antwoorden, tegenwerpen - Woordfeit: Repliceren betekent in eerste instantie `antwoorden`, maar zoals uit het citaat al blijkt, klinkt er iets in mee van verweer, iets inbrengen tegen wat net gezegd is. Het woord gaat, net als het zelfstandig naamwoord repliek `weerwoord`, terug op het klassiek Latijnse repli...
antwoorden Jaar van herkomst: 1370-1378 (HWS )

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

De verleden tijd van repliceren is 'repliceerde'. Het voltooid deelwoord is 'heeft gerepliceerd'.

'een antwoord op iets geven'

repliceren spel je R E P L I C E R E N

Een ander woord repliceren is antwoorden.

Op andere websites

Recentelijk gezocht