kenmerken

werkw.

Uitspraak:	[ˈkɛnmɛrkə(n)]
Afbreekpatroon:	ken·mer·ken
Vervoegingen:	kenmerkte (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft gekenmerkt (volt.deelw.)

een kenmerk zijn waardoor iets of iemand herkenbaar is

Voorbeelden:	`Die tijd kenmerkte zich door de hoop op een betere wereld.`, `Longontsteking wordt gekenmerkt door hoesten, koorts en pijn.`
Synoniem:	karakteriseren

aanduiden   aangeven   karakteriseren   kenschetsen   merken   tekenen   typeren   

• Uit `De lagere vaktalen: De steenbakkerstaal` 1914 eigenschappen van den gebakken metselsteen: gaar en gaaf - vast - vlak - hard - weldoorbakken - dichtgesloten- helderklinkend - eenigszins glasachtig.
• •een herkenningspunt ergens van zijn. • tweede betekenisomschrijving •:"Zin met het 'paginawoord' in de tweede betekenis erin." • enz.
• noemen waar je iemand of iets aan kunt herkennen vb: die behulpzaamheid kenmerkte hem
• 1) Aanduiden 2) Het aanwezig zijn 3) Onderscheiden 4) Onderscheidend bepalen 5) Typeren 6) Karakteriseren 7) Kenschetsen 8) Stempelen 9) Kentekenen 10) Markeren 11) Tekenen 12) Tekenend bepalen 13) Aangeven
• Typerende karakteristieken van een gebouw.

Toon uitgebreidere definities

• kenmerkend

Welke klemtoon is juist in het woord kenmerkend: kénmerkend of kenmérkend? Zie Kénmerkend / kenmérkend

Wat is de verleden tijd van kenmerken?

De verleden tijd van kenmerken is 'kenmerkte'. Het voltooid deelwoord is 'heeft gekenmerkt'.

Wat betekent kenmerken?

'een kenmerk zijn waardoor iets of iemand herkenbaar is'

Hoe spel je kenmerken?

kenmerken spel je K E N M E R K E N

Wat is een ander woord voor kenmerken?

Andere woorden voor kenmerken zijn aanduiden, aangeven, karakteriseren, kenschetsen, merken, tekenen en typeren.

Zoek kenmerken op Woordenlijst.org
Zoek kenmerken op Google
Zoek kenmerken op Wikipedia