keilen

werkw.

Uitspraak:	['kɛilə(n)]
Afbreekpatroon:	kei·len
Vervoegingen:	keilde (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft gekeild (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen

gooien ^informeel

Voorbeeld:

`een stoel uit het raam keilen`

Zie ook:

Synoniemen

6 definities op Encyclo

(Amsterdams) drinken
Let op: Spelling van 1858 met platte, ronde steentjes werpen
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] het werpen met platte steentjes over de oppervlakte van het water, zoodat ze enige malen opspringen, ook kiskassen en scheren geheten. Reeds bij de Romeinen bekend (jaculatio testarum), en nog een geliefkoosd vermaak onzer jongens.
[Bargoens, boeventaal] gooien. Hij keilde hem over de straat.
1) Kieperen 2) Kiskassen 3) Hard gooien 4) Smijten 5) Smijten (volkstaal) 6) Werpen 7) Gooien (volkstaal) 8) Krachtig gooien 9) Gooien 10) Met kracht gooien 11) Flikkeren 12) Met geweld gooien 13) Zuipen

Deze woorden eindigen op keilen:

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Taaladvies

Schrijf je keilen (= gooien) met ei of ij? Zie keilen / kijlen

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

De verleden tijd van keilen is 'keilde'. Het voltooid deelwoord is 'heeft gekeild'.

'gooien'

keilen spel je K E I L E N

Andere woorden voor keilen zijn gooien en smijten.

Op andere websites

Recentelijk gezocht