indiceren

werkw.

Uitspraak:	[ɪndi'serə(n)]
Afbreekpatroon:	in·di·ce·ren
Vervoegingen:	indiceerde (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft geïndiceerd (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen

1) vaststellen dat iemand in aanmerking komt (voor een behandeling, hulpverlening)

Voorbeelden:

`een gezin indiceren voor extra hulpverlening`, `geïndiceerd voor bejaardenzorg`, `een operatieve ingreep is nu niet geïndiceerd`

2) een index (1) maken voor gegevensbestanden

Voorbeelden:

`oude registers en archieven indiceren voor historisch onderzoek`, `digitale bronnen indiceren`

aanduiden   aangeven   aanwijzen   wijzen   

• • [medisch] aanwijzen.
• 1) Wijzen op 2) Aanwijzen 3) Wijzen 4) Aangeven 5) Aanduiden
• aanduiden, aangeven Voorbeeld: Zijn verhaal lijkt zijn onschuld te indiceren.
• aanwijzen
• Een bepaalde behandeling voorstellen

Toon uitgebreidere definities

• vindiceren• contra-indiceren• revindiceren

indiceren (aanwijzen)

Wat is de verleden tijd van indiceren?

De verleden tijd van indiceren is 'indiceerde'. Het voltooid deelwoord is 'heeft geïndiceerd'.

Wat betekent indiceren?

'vaststellen dat iemand in aanmerking komt (voor een behandeling, hulpverlening)' en 'een index maken voor gegevensbestanden'

Hoe spel je indiceren?

indiceren spel je I N D I C E R E N

Wat is een ander woord voor indiceren?

Andere woorden voor indiceren zijn aanduiden, aangeven, aanwijzen en wijzen.

Zoek indiceren op Woordenlijst.org
Zoek indiceren op Google
Zoek indiceren op Wikipedia