de imperatief

zelfst.naamw. (m.)

1) gebiedende wijs ^taalkunde

Voorbeelden:

`Een bevel of opdracht geef je met een imperatief.`,
`Je schrijft meestal een uitroepteken achter een imperatief.`

2) voorschrift om moreel goed te handelen ^filosofie

categorische imperatief

(de plicht om te handelen op de manier waarvan je zou willen dat iedereen zo zou handelen (volgens de filosoof Immanuel Kant))

Synoniemen

10 definities op Encyclo

(Imperatief, Imperativus) De gebiedende wijs; de modus van het gebod (of: de negatieve modus van het verbod)
•de vorm waarin een werkwoord gebruikt wordt als iets zeker gedaan moet worden. (+audio)
Let op: Spelling van 1858 imperativus, Lat., de gebiedende wijs der werkwoorden, als bijvoegelijk woord: gebiedend
[filosofie] Zedelijk gebod. Bij Kant is imperatief een zedelijk gebod van algemene strekking, in tegenstelling tot een persoonlijke stelregel (maxime). De imperatief is hypothetisch als hij slechts onder bepaalde voorwaarden geldt, en categorisch als hij onvoorwaardelijk, onder alle mogelijke omstandigheden v...
[taalwetenschap] Bevelsvorm. Constructie waarbij het onderwerp (steeds de aangesprokene) wordt weggelaten, en die begrepen wordt als een opdracht of bevel: 'ga weg'; 'geef mij dat blaadje eens'.

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

Het is 'de imperatief', want imperatief is mannelijk. Als je het aanwijst is het 'die imperatief'.

Het meervoud van imperatief is 'imperatieve'. Eén imperatief, twee imperatieve.

'gebiedende wijs' en 'voorschrift om moreel goed te handelen'

imperatief spel je I M P E R A T I E F

Andere woorden voor imperatief zijn dwingend, gebiedend, gebiedende wijs, gebiedenwijs, gelastend en vereisend.

Op andere websites

Recentelijk gezocht