de dissonant

zelfst.naamw. (m.)

Uitspraak:	[dɪso'nɑnt]
Afbreekpatroon:	dis·so·nant
Verbuigingen:	dissonanten (meerv.)

1) geluid van klanken die niet harmonieus samenklinken ^muziek

Voorbeelden:	`Deze muziek zit vol dissonanten.`, `Noem jij het maar dissonanten, ik vind het gewoon vals klinken.`
Antoniem:	consonant

2) iets dat niet in harmonie is met de omgeving

Voorbeeld:	`Die post is een kleine dissonant in de jaarcijfers.`
Synoniem:	wanklank

• • [muziek] een verzameling van niet-harmonierende klanken. •een valse noot. •wanluidend.
• valse toon vb: ik hoorde een dissonant wat niet past bij de rest vb: die gele stoel is een dissonant in de kamer Synoniem: wanklank
• Let op: Spelling van 1858 wanluidend. Dissonantie, wanklank, valsche toon, wangeluid. Dissoneren, valsche toonen voortbrengen, wangeluid maken
• [Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (Muziek, Latijn), wanklinkende toon. In 't algemeen een wanklinkende toon (noot), die opzettelijk is aangebracht, om het een of ander effect te verkrijgen.
• [klassieke muziek] Een samenklank die bij een luisteraar onrust en spanning teweeg brengt.

Toon uitgebreidere definities

• dissonantie

dissonant (wanklank)

Is het 'de dissonant' of 'het dissonant'?

Het is 'de dissonant', want dissonant is mannelijk. Als je het aanwijst is het 'die dissonant'.

Wat is het meervoud van dissonant?

Het meervoud van dissonant is 'dissonanten'. Eén dissonant, twee dissonanten.

Wat betekent dissonant?

'geluid van klanken die niet harmonieus samenklinken' en 'iets dat niet in harmonie is met de omgeving'

Hoe spel je dissonant?

dissonant spel je D I S S O N A N T

Zoek dissonant op Woordenlijst.org
Zoek dissonant op Google
Zoek dissonant op Wikipedia