de disjunctie

zelfst.naamw. (v.)

Verbuigingen:

disjuncties

1) tegenstelling, scheiding
2) het in gescheiden gedeelten opgelost zijn van een verspreidingsgebied waarbij in de tussengebieden die soorten niet voorkomen
3) het uiteengaan van overlangs gedeelde chromosomenparen gedurende de celdeling
4) het niet gecorreleerd zijn van fonemen

Bron: WikiWoordenboek.

• Let op: Spelling van 1858 disjunctio, Lat, afzondering, scheiding; disjunctive, onderscheiden, afgezonderd, scheidend; disjunctive syllogysmus, scheidende sluitrede, logische positie, van twee tegenstrijdige (door het woordje of - of verbonden) denkbeelden, waar men het tegendeel van het eene de gevolgtrekkin...
• 1) Wiskundige term 2) Term uit logica 3) Het gescheiden zijn
• Het niet gecorreleerd zijn van fonemen. Vergelijk: correlatie en conjunctie 1. De `of`-verbinding van samenstellende uitspraken tot één (samengestelde) uitspraak. Antoniem: conjunctie 2. Zie hyperbaton.
• Zie hyperbaton

Toon uitgebreidere definities

• disjunctief

disjunctie (scheiding)

Is het 'de disjunctie' of 'het disjunctie'?

Het is 'de disjunctie', want disjunctie is vrouwelijk. Als je het aanwijst is het 'die disjunctie'.

Wat betekent disjunctie?

'tegenstelling, scheiding' en 'het in gescheiden gedeelten opgelost zijn van een verspreidingsgebied waarbij in de tussengebieden die soorten niet voorkomen' en 'het uiteengaan van overlangs gedeelde chromosomenparen gedurende de celdeling' en 'het niet gecorreleerd zijn van fonemen'

Hoe spel je disjunctie?

disjunctie spel je D I S J U N C T I E

Zoek disjunctie op Woordenlijst.org
Zoek disjunctie op Google
Zoek disjunctie op Wikipedia