de contiguïteit

zelfst.naamw. (v.)
1) het verschijnsel dat als een bepaalde mentale inhoud in het verleden vrijwel meteen werd gevolgd door een andere, op een later tijdstip de tweede inhoud meteen ook zal volgen als de eerste inhoud weer verschijnt
2) aaneengrenzing, belending, tijdruimtelijke nabuurschap, in de beeldspraak de basis vormend voor metonymie
3) aanraking, aanpaling van grensscheidingen;
de gemeenschappelijke grenzen van twee verschillende ruimten

Bron: WikiWoordenboek.

• 'Contiguïteit' betekent in het algemeen een rechtstreekse samenhang tussen twee of meer zaken, berustend op een continuüm van tijd en/of ruimte. Contiguïteitsrelaties tussen de afzonderlijke deeltjes binnen materialen spelen een belangrijke rol in de natuurkunde, bijvoorbeeld bij het bepalen van microstruc...
• Let op: Spelling van 1858 de aanpaling van grensscheidingen, aanraking; de gemeenschappelijke grenzen van twee ruimten
• 1) Aangrenzing
• 1) Belending

Toon uitgebreidere definities

Is het 'de contiguïteit' of 'het contiguïteit'?

Het is 'de contiguïteit', want contiguïteit is vrouwelijk. Als je het aanwijst is het 'die contiguïteit'.

Wat betekent contiguïteit?

'het verschijnsel dat als een bepaalde mentale inhoud in het verleden vrijwel meteen werd gevolgd door een andere, op een later tijdstip de tweede inhoud meteen ook zal volgen als de eerste inhoud weer verschijnt' en 'aaneengrenzing, belending, tijdruimtelijke nabuurschap, in de beeldspraak de basis vormend voor metonymie' en 'aanraking, aanpaling van grensscheidingen;
de gemeenschappelijke grenzen van twee verschillende ruimten'

Hoe spel je contiguïteit?

contiguïteit spel je C O N T I G U I-umlaut T E I T

Zoek contiguïteit op Woordenlijst.org
Zoek contiguïteit op Google
Zoek contiguïteit op Wikipedia