de collocatie

zelfst.naamw. (v.)

Uitspraak:	[kɔlo'ka(t)si]
Afbreekpatroon:	col·lo·ca·tie
Verbuigingen:	collocaties (meerv.)

1) kleine, vaste woordgroep ^taalkunde

Voorbeeld:

`Woordgroepen als 'tafel dekken' en 'halsbrekende toeren' zijn collocaties.`

2) gedwongen opname in een inrichting ^juridisch

Voorbeeld:

`De wet op de collocatie betreft de bescherming van de persoon van de geesteszieke.`

• Let op: Spelling van 1858 collocatio, Lat., de stelling, plaatsing; (in regten) de rangschikking der schuldeischers; de uithuwelijking. Colloceren, stellen; uitzetten, uithuwelijken; ook (de schuldeischers) rangschikken
• Etym: Lat. co(l)-locare = samen-plaatsen. - Term afkomstig uit de linguïstiek, meer bepaald uit de studie van woordenschat (lexicologie) en woordbetekenissen (semantiek), die soms ook in de stilistiek gehanteerd wordt. De collocaties van een woord zijn de lexicale syntagmatische relaties die het woord kan a...
• 1) Onderlinge plaatsing
• Een idiomatische verbinding van twee of meer woorden.
• financi?le zaken consumenten en producenten: aanwijzing van de volgorde van schuldeisers. ...

Toon uitgebreidere definities

collocatie (vaste verbinding van twee of meer woorden)

Is het 'de collocatie' of 'het collocatie'?

Het is 'de collocatie', want collocatie is vrouwelijk. Als je het aanwijst is het 'die collocatie'.

Wat is het meervoud van collocatie?

Het meervoud van collocatie is 'collocaties'. Eén collocatie, twee collocaties.

Wat betekent collocatie?

'kleine, vaste woordgroep' en 'gedwongen opname in een inrichting'

Hoe spel je collocatie?

collocatie spel je C O L L O C A T I E

Zoek collocatie op Woordenlijst.org
Zoek collocatie op Google
Zoek collocatie op Wikipedia